Opstaan was vanochtend niet makkelijk. Alles doet pijn vanwege de hike van gisteren. Een maal opgestart dan lukt lopen aardig maar de eerste stappen nadat ik heb gezeten zien er niet uit.

We hadden vanochtend geen haast dus op ons gemak ontbeten, nog wat gedronken en toen op pad gegaan richting Wadi Musa. Uurtje rijden dus op ons gemak. Afscheid genomen van de vriendelijke mensen in ons hotel en ze hebben ons op het hart gedrukt dat mochten we ergens tijdens onze reis hulp nodig hebben, we hen vooral moeten inschakelen. Dat geeft een gerust gevoel.

Wadi Musa is een dorpje met enorm steile wegen die het dorp door kronkelen. En helemaal onderin ligt touriststreet (lekker origineel bedacht) met de hotels en restaurantjes en de ingang naar Petra. Ons hotel zou daar ook liggen maar voor de lol zijn we toch een paar keer naar boven en weer naar onderen gereden. Uiteindelijk de auto geparkeerd en te voet verder gezocht en gevonden.

Ook hier kregen we een warm welkom en een upgrade. De kamer was ondanks het vroege tijdstip ook al klaar dus we konden ons lekkere settelen. We hadden het plan om het bezoekerscentrum te bezoeken en dan morgen Petra echt in te gaan maar eenmaal voor de ingang was de nieuwsgierigheid zo groot dat we toch gelijk naar binnen zijn gegaan. Ik dacht namelijk dat ik de pijn er wel uit zou lopen :-)

We hebben de eerste trail, de makkelijkste, afgelegd en die heeft ons al langs de treasury geleid. Waanzinnig om daar nu echt voor te staan.

We hebben toch ook wel aardig ingeschat dat het nu minder druk is dan in de pre covid jaren. Nadeel daarvan is dat alle verkopers, mannen met ezels en kamelen (ubers in Petra), gidsen en gidsen in opleiding (kereltjes van rond de 10 jaar oud) minder toeristen hebben on hun pijlen op te richten dan dan je continue de zinnen hoort:

Wanna donkeyride, wanna camelride, special price for you, discount for you, where are you from etc.

Om helemaal niet goed van te worden en ik was in staat om een van die ezelgasten met een rechtse directe van zijn ezel te tikken. Maarhelaas liet mijn fysieke gesteldheid dat even niet toe. Morgen ga ik op paracetamol naar binnen en moeten ze echt oppassen.

Op het einde kwamen we nog wel een leuke verkoper tegen, vooral omdat hij ijsjes had en wij aan het snakken waren naar iets kouds. Bij hem onder het genot van een ijsje neergestreken en samen de Bacardi lemonsong gezongen (sorry Wessel).

Puur op wilskracht het hotel gehaald om een duik in het zwembad te nemen. Iedereen die weet dat ik niet van zwemmen houd maar nu kon ik mij niks lekkerders voorstellen. Helaas was het zwembad niet open vanwege verbouwingswerkzaamheden.

Toch nog even de deur uit geweest voor avondeten. Dat zakje chips voor de lunch was toch wat karig en onverantwoord. Wijntje erbij en ook deze was niet echt lekker. Toen we de ober vroegen of het Jordanese Sauvignon was antwoordde hij heel trots dat dit uiteraard het geval was. Ik kon niet over mijn hart verkrijgen om deze blije man te vertellen dat ie niet te zuipen was en heb netjes mijn glas en dat van Yvon leeggedronken.

Morgen is het plan om rond 6 uur naar Petra te gaan (ja het is echt vakantie) maar dan schijnt het echt heel rustig te zijn, een stuk koeler en zien we zon daar opkomen.

Willen jullie duimen dat mijn spierpijn een beetje over is?