De dag begon zoals gepland. Half 6 wekkertje, 6 uur een snel ontbijt en een sprint naar Petra. We hadden bedacht dat het mooi zou zijn als we de Treasury voor ons alleen zouden hebben. Dat is gelukt, we waren de eersten en er was nog niemand. Zelfs de opdringerige verkopers, ezel- en kamelenmannen lagen nog te pitten.

Omdat het nog vroeg was waagden we ook de klim naar de monastery. Ze zeggen dat het 900 treden zijn maar het zijn meer uitgesleten stenen dus we waren de tel snel kwijt. Geloof maak dat het een enorm eind bergje op was. Ondertussen waren de verkopers ook wakker en werden we bij een van hen uitgenodigd voor ontbijt. Thee met platbrood en een pretje van tomaat, aardappel en kruiden. Toen moesten we natuurlijk wel wat kopen.

Verder door kregen we bij een verkoper een tasje mee of we dat aan haar man een paar tentjes hoger wilden afleveren. We kunnen zo solliciteren bij PostNL.

Na 5 kwartier klimmen aangekomen en het was de klim meer dan waard. Na een hapje eten terug naar beneden gegaan en bij onze stamkroeg nog even een sapje gedronken.

Omdat de zon inmiddels zijn hoogste punt had bereikt zijn we in laag tempo richting de ingang gesjokt. We hadden het voornemen om het laatste stukje de golfkar te nemen maarbomdat we iedere verkoper wel wat gunden (sorry Ber) waren we potje los.

Gelukkig trof ik op enig moment een knul met een mooie Arabier (dat is een paard, voor de niet paardenmensjes onder jullie) en die wilde wel eens zien dat ik echt kon paardrijden. Dus ik in het zadel en in galop naar de uitgang (sorry Yvon, ik zie je daar wel). Bij de uitgang stond ik met een grijns van oor tot oor en Yvon met de roodoververhit hoofd.

We vonden het wel mooi geweest en zouden gaan rusten in het hotel voordat we naar het door Yvon ontdekte restaurantje zouden gaan.

Dat gaf mij mooi de tijd om even achter een politierapport aan te gaan ivm schade aan mijn huurauto (vraag verder maar niks).

Ik kon mij om 5 uur melden op het politiekantoor. Yvon ging gezellig even mee.

We begonnen in kamer 1. Telefoons moesten op stil, paspoorten ingeleverd. Ze spraken nauwelijks Engels. De paspoorten zijn de eerste 3 kwartier door een mannetje of 4 minutieus onderzocht. Geen idee waar ze naar keken, kreeg zelfs de indruk dat ze het zelf niet eens wisten. Wel waren we de attractie van de middag want ik denk dat er wel een man of 20 om de hoek is komen kijken en maar lachen.

Toen mochten we naar kamer 2, wederom een man die geen Engels sprak en ik kreeg inmiddels het idee dat ze aan het zoeken waren naar iemand die dat wel sprak. Ook daar dik een half uur gezeten, weer intelligent naar de paspoorten gekeken en nog 2 kerels erbij die iets van Engels spraken.

Toen kreeg ik een enorme upgrade want ik mocht opeens naar de kamer van de grote politiechef. Paspoorten en Yvon kregen deze upgrade nog niet.

Helaas sprak deze man ook nauwelijks Engels maar hij was wel supercute en leek mij ook supercute te vinden. Vrij snel daarna kwamen ook de paspoorten en uiteindelijk ook Yvon. Langzaam stroomde ook deze kamer vol en kreeg ik een telefoon in mijn handen met iemand aan de andere kant die wel Engels sprak om mijn verhaal (weer) te doen. Gelukkig kregen we bij de grote chief ook thee en mochten we tv kijken. Eigenlijk wisten ze niet zo goed wat ze met ons aan moesten maar vonden ze vrouwelijk bezoek wel heel gezellig. Ber, dit was echt jouw moment om heel veel kamelen te scoren.

Met handen en voeten en een vertaalapp communiceerden we een beetje. Inmiddels wisten ze hoe oud we waren en lieten ze via de vertaalapp weten dat we er much smaller uitzagen. Ik ga er maar vanuit dat ze jonger bedoelden. Een heel speciaal moment was dat de politiechef ons zelf mooi noemde en dat ik van hem een mooie steen kreeg die uit de Wadi Rum kwam. Dat was een cadeautje van hem voor mij, zei hij. Dat maak je bij ons toch niet mee.... ook kreeg ik het nummer van zijn broer in Wadi Rum. Mochten we problemen hebben dan kunnen we hem bellen. Helaas was het in het Arabisch opgeschreven :-)

Ondertussen kwam ook de traffic police aanhaken en voor het eerst gebeurde er was. We gingen naar het wrak kijken. Ik ben bang dat we ons toen compleet voor lul hebben gezet. Er stond 20 man naar de schade te kijken (vraag me niet waar ze allemaal vandaan kwamen, het was niet eens allemaal politie) en ze vroegen zich allemaal af waar we ons zo druk om maakten. Iedereen had wel een neef, broer, oom of vader die dit voor ongeveer 25 JD (30 euro) kon repareren.

Maar goed, met zijn allen weer naar binnen naar de chef. En daar zat opeens Gasim. Vraag me niet waar hij opeens vandaan kwam maar hij woont in Petra (maar echt het deel van de monumenten) en spreekt geweldig Engels. Ik kon eindelijk precies uitleggen wat er aan de hand was.

Niet dat dat veel nut had want omdat we toeristen zijn moest ook de tourist police komen en die hadden niet zo veel op met Gasim dus ik moest weer mijn verhaal doen. Helaas spreekt ook de tourist police slecht Engels dus ik kreeg weer een telefoon met een broer, neef of vader die datwel sprak.

Aan het einde van de rit kwam er nog een miezerig kereltje binnen, ik vond het net een ratje en die ging een partijtje moeilijk lopen te doen. Daar waar ik 2,5 uur had geïnvesteerd in warm contact met het hele politie apparaat ging hij ff beslissen dat ik geen politierapport kreeg.

Kortom, 2,5 uur later, een mooie steen en een hoop fans rijker stonden we buiten zonder politie rapport. Wel hebben we de nodige telefoonnummers gescoord en een ervan is van Gasim. We zijn morgen uitgenodigd in zijn grot en daar gaan we natuurlijk gebruik van maken. Naar hem gaat ook het laatste pak stroopwafels want dat heeft hij dik verdiend.

Overigens had ik vanmiddag ook een pak stroopwafels gegeven aan de vriendelijke man aan de receptie voor zijn en hij vertelde rond etenstijd dat hij het hele pak achter elkaar had opgegeten.

Morgenook nog een date met de jongen van de paarden om nog een ritje te paard door Petra te maken.

Nu snel op Facebook kijken hoeveel vriendschapsverzoeken ik heb van al die gasten die mijn paspoort hebben lopen te bekijken.

Geloof me maar als ik het zo kort en bondig mogelijk heb opgeschreven en nog vele hilarische details heb weggelaten.

PS. Rode wijn uit Jordanië is wel lekker :-)