Na ons rustige ochtendje werden we opgehaald door onze gids Akram. We gingen de pick-up in voor een uurtje of 6 door de woestijn.

We hadden die ochtend ook kunnen besteden aan een rit per kameel maar we vonden wat hangen in het kamp ook wel even lekker. Beetje rondgewandeld en een zwerfhond gevonden. Leuk project, drinken geven, beetje eten. Hij bleek dol op kokoskaakjes en bleef ons achtervolgen samen met zijn vele reisgenoten overigens (ik denk vlooien).

Met Akram zijn we van het ene interessante punt (rotsen) naar het andere interessante punt (nog meer rotsen) gereden. Er moest met enige regelmaat geklommen worden en dat liet ik me natuurlijk geen 2 x zeggen. Maar ik heb wel geleerd dat als omhoog lastig gaat, omlaag niet te doen is. Ik heb een aantal keer boven gezeten en bedacht dat ik de nacht daar zou moeten doorbrengen omdat ik nauwelijks naar beneden durfde. Maar dankzij de hulp van Akram is dat gelukkig toch niet nodig geweest.

Overigens klinkt het saai maar we zijn echt op supermooie punten geweest en de landschappen zijn waanzinnig. Bij elk punt staat ook een tent waar thee kan worden gedronken en de meesten van jullie weten dat ik niet van de thee ben, maar aangezien erbuiten water verder niks is doe je maar vrolijk mee.

Koffie is hier meestal met kardamon en dat is niet heel lekker. Vraag vooral om Turkse koffie en niet om Arabische. Dat is dan nog te doen.

Uiteraard moesten we aan het einde van de dag weer naar de zonsondergang kijken. Helemaal alleen overigens want Akram ging onze slaapplaats in orde maken en het eten voorbereiden. Hij zou ons later weer oppikken.

Leuk detail over Akram is dat hij in een van de vele films die geschoten zijn in de Wadi Rum een rol heeft gespeeld. Titel was iets met money en hij was een Arabische prins..... iemand een filmkenner die mij verder kan helpen?

Van verre hoorden wij de rammelbak van Akram al aankomen en hij had zijn woord gehouden. Hij reed ons naar een mooie grot, niet helemaal gesloten dus we konden de hemel zien en daar lag ons bedje klaar. Het vuur werd opgestookt,de kaarsjes aangestoken en de pannen met eten en uiteraard de ketel met thee werden in het vuur gezet. De grot, het uitzicht en de sterren die verschenen hadden nog maar 1 ding nodig en dat was een bubbeltje. Maar helaas was er alleen thee. Toen hij aan het begin van de avondmaaltijd naar zijn koelbox liep maakte mijn hart een sprongetje....zou het dan toch? Maar nee, het waren 3 blikjes Pepsi.

Na het eten werd de shisha aangestoken en hebben we gezamenlijk vredig naar de sterrenhemel gekeken. Toen was het tijd voor Akram om te gaan en waren we helemaal alleen. Gelukkig wisten we wel dat hij net om de hoek geparkeerd stond.

En dan is het tijd om te slapen....vanwege het feit dat het erg kan afkoelen in de woestijn hadden we flink wat dikke dekens maar deze nacht dreven we ons bed uit. Godzijdank zijn er nauwelijks muggen want onder de dekens liggen was geen optie. De eerste uren was elk geluidje reden om weer recht op te schieten en Yvon maakte het zo bont dat ze zelfs van haar eigen geluidjes schrok.

Uiteindelijk toch in slaap gevallen, ik had gewoon mijn sneakers wat dichterbij gezet en die lucht was genoeg om een kameel om te krijgen. Van al die lange dagen lopen in meer dan 30 graden krijgt iedereen zweetvoeten en ik snap nu waarom die gasten allemaal slippers dragen.

Tegen half 7 was het mooi geweest en hebben we ons kamp opgeruimd. We waren ook wel toe om ons een beetje op te frissen. Terug naar het tentenkamp van nacht 1, ontbijten en dan met de kameel terug naar het dorp.

Wat waren wij blij dat we de dag ervoor besloten hadden om niet nog een kamelen rit te maken. Wat een kwelling. De eerste 20 minuten zijn leuk maar daarna begint de ellende. Je weet niet meer hoe je moet zitten, alles gaat schuren (vul zelf maar in) en dan ben je dus nog niet eens op de helft. En ze lopen zooooo langzaam. Ik denk dat mannen in het dorp die ons hebben zien afstappen het er nog weken over hebben. De vrouwen hebben niks gezien want die zie je niet op straat.

We wisten niet hoe snel we in de auto richting Aqaba moesten gaan. We moesten voordat we naar ons resort konden nog in het centrum bij een hotel het geld afgeven wat we van Atalla hadden geleend. Dat hebben geweten, we hebben het hele centrum gezien (bij 33 graden, op diezelfde gympen) maar uiteindelijk door een vriendelijke oudere man de juiste kant op gewezen.

Snel naar het hotel om er aan de incheckbalie achter te komen dat er 2 Mövenpick hotels zijn in Akaba en dat die van ons nog 20 minuten verder lag. Alles was uiteraard al uit deauto gehaald en kon dus weer terug, tipje gegeven en weer door.

Ken je die plaatjes van zo’n kruipende man in de woestijn roepend om water......zo voelde ik me ongeveer. Denk je dat een verkoelend drankje binnen handbereik is, moet je nog verder.

Maar het is weer gelukt en we zijn er. Prachtig resort en...... meerdere goedgevulde barren. De eerste overheerlijke mojito heb ik bij de lunch al weggewerkt. Voor de rest afgekoeld in het zwembad en zojuist gesnorkeld in zee. Komende 2 dagen gaan we lekker uitrusten.

Kan zo maar zijn dat ik dan ook niks te vertellen heb.