Kort maar krachtig

Veilig in Madaba aangekomen en een beetje de stad verkend. Vooral hard op zoek naar een cadeautje voor de mannen maar dat valt niet mee.

Vanavond een date met een man die we zijn tegengekomen. Hij nodigde ons uit voor thee en toen we aangaven dat we Kanefeh zo lekker vonden ging hij gelijk regelen dat de vrouw van zijn broer/neef/vriend dat a la minute ging maken. 20 minuten later stond het voor onze neus.

We hebben hem gelijk een tip gevraagd voor een goed restaurant en nu moeten we vanavond tegen 8 uur bij hem zijn. Hij neemt ons mee naar een echt lokaal en niet toeristisch plekje waar ze superlekker lokaal eten klaarmaken. Ik leg de immodium vast klaar.

Nu ff inchecken en morgen auto (met schade) inleveren.

Op naar de laatste bestemming

Zoals ik al had aangekondigd gingen we in Aqaba vooral niks doen. Dat is aardig gelukt.

Yvon is voor de massage gegaan en ik eenrondje met een boot langs het rif.

Verders stond de dag in het teken van de klok vooruit kijken totdat het cocktailtijd was en een beetje hangen aan het strand. Bij het zwembad was het namelijk niet te harden van de hitte.

Ik heb wel het snorkelen ontdekt en dat is hier een stuk leuker dan in Nederland want ik heb verschrikkelijk veel mooi koraal en mooie vissen gezien, gewoon direct aan het strand waar je nog kan staan. Ik heb zelfs Nemo gevonden.

Het resort is mega, we weten eindelijk de weg naar onze kamer in 1 x te vinden. Helaas is het vanwege Corona heel erg rustig. Dat doet wel wat ongezellig aan. Op de dag valt het wel mee maar gisterenavond zaten we met anderhalve paardenkop naar een buikdanseres te kijken die van armoe maar naar Yvon en mij keek. De rest zat op zijn mobiel. Wij maar lief teruglachen maar eigenlijk wilden we weg want na bijna 2 weken Arabische muziek waren we wel bang voor gehoorschade.

Zo af en toe krijg ik nog appjes van Gasim uit Petra, dat hij me mist en dat ik snel terug moet komen of gewoon om even goedemorgen te wensen. Hij ziet mij wel zitten als vrouw 3. Ik vertel hem steeds dat ik graag nogeens terugkom met man en kind zodat hij ook mijn familie kan leren kennen.

Ik ambieer de positie van vrouw 3 ook niet. De vrouw die er als laatste bijkomt is de slaaf van de eerdere vrouwen, zo leek het. Denk dat ik voor die positie erg ongeschikt ben.

Morgen vroeg rijden we naar Madaba (uurtje of 4 rijden) om daar nog wat mozaïeken te bekijken en we hebben voor de zekerheid vandaag een extra cocktail genomen want je weet nooit wat er op de volgende bestemming voorhanden is.

Under the stars

Na ons rustige ochtendje werden we opgehaald door onze gids Akram. We gingen de pick-up in voor een uurtje of 6 door de woestijn.

We hadden die ochtend ook kunnen besteden aan een rit per kameel maar we vonden wat hangen in het kamp ook wel even lekker. Beetje rondgewandeld en een zwerfhond gevonden. Leuk project, drinken geven, beetje eten. Hij bleek dol op kokoskaakjes en bleef ons achtervolgen samen met zijn vele reisgenoten overigens (ik denk vlooien).

Met Akram zijn we van het ene interessante punt (rotsen) naar het andere interessante punt (nog meer rotsen) gereden. Er moest met enige regelmaat geklommen worden en dat liet ik me natuurlijk geen 2 x zeggen. Maar ik heb wel geleerd dat als omhoog lastig gaat, omlaag niet te doen is. Ik heb een aantal keer boven gezeten en bedacht dat ik de nacht daar zou moeten doorbrengen omdat ik nauwelijks naar beneden durfde. Maar dankzij de hulp van Akram is dat gelukkig toch niet nodig geweest.

Overigens klinkt het saai maar we zijn echt op supermooie punten geweest en de landschappen zijn waanzinnig. Bij elk punt staat ook een tent waar thee kan worden gedronken en de meesten van jullie weten dat ik niet van de thee ben, maar aangezien erbuiten water verder niks is doe je maar vrolijk mee.

Koffie is hier meestal met kardamon en dat is niet heel lekker. Vraag vooral om Turkse koffie en niet om Arabische. Dat is dan nog te doen.

Uiteraard moesten we aan het einde van de dag weer naar de zonsondergang kijken. Helemaal alleen overigens want Akram ging onze slaapplaats in orde maken en het eten voorbereiden. Hij zou ons later weer oppikken.

Leuk detail over Akram is dat hij in een van de vele films die geschoten zijn in de Wadi Rum een rol heeft gespeeld. Titel was iets met money en hij was een Arabische prins..... iemand een filmkenner die mij verder kan helpen?

Van verre hoorden wij de rammelbak van Akram al aankomen en hij had zijn woord gehouden. Hij reed ons naar een mooie grot, niet helemaal gesloten dus we konden de hemel zien en daar lag ons bedje klaar. Het vuur werd opgestookt,de kaarsjes aangestoken en de pannen met eten en uiteraard de ketel met thee werden in het vuur gezet. De grot, het uitzicht en de sterren die verschenen hadden nog maar 1 ding nodig en dat was een bubbeltje. Maar helaas was er alleen thee. Toen hij aan het begin van de avondmaaltijd naar zijn koelbox liep maakte mijn hart een sprongetje....zou het dan toch? Maar nee, het waren 3 blikjes Pepsi.

Na het eten werd de shisha aangestoken en hebben we gezamenlijk vredig naar de sterrenhemel gekeken. Toen was het tijd voor Akram om te gaan en waren we helemaal alleen. Gelukkig wisten we wel dat hij net om de hoek geparkeerd stond.

En dan is het tijd om te slapen....vanwege het feit dat het erg kan afkoelen in de woestijn hadden we flink wat dikke dekens maar deze nacht dreven we ons bed uit. Godzijdank zijn er nauwelijks muggen want onder de dekens liggen was geen optie. De eerste uren was elk geluidje reden om weer recht op te schieten en Yvon maakte het zo bont dat ze zelfs van haar eigen geluidjes schrok.

Uiteindelijk toch in slaap gevallen, ik had gewoon mijn sneakers wat dichterbij gezet en die lucht was genoeg om een kameel om te krijgen. Van al die lange dagen lopen in meer dan 30 graden krijgt iedereen zweetvoeten en ik snap nu waarom die gasten allemaal slippers dragen.

Tegen half 7 was het mooi geweest en hebben we ons kamp opgeruimd. We waren ook wel toe om ons een beetje op te frissen. Terug naar het tentenkamp van nacht 1, ontbijten en dan met de kameel terug naar het dorp.

Wat waren wij blij dat we de dag ervoor besloten hadden om niet nog een kamelen rit te maken. Wat een kwelling. De eerste 20 minuten zijn leuk maar daarna begint de ellende. Je weet niet meer hoe je moet zitten, alles gaat schuren (vul zelf maar in) en dan ben je dus nog niet eens op de helft. En ze lopen zooooo langzaam. Ik denk dat mannen in het dorp die ons hebben zien afstappen het er nog weken over hebben. De vrouwen hebben niks gezien want die zie je niet op straat.

We wisten niet hoe snel we in de auto richting Aqaba moesten gaan. We moesten voordat we naar ons resort konden nog in het centrum bij een hotel het geld afgeven wat we van Atalla hadden geleend. Dat hebben geweten, we hebben het hele centrum gezien (bij 33 graden, op diezelfde gympen) maar uiteindelijk door een vriendelijke oudere man de juiste kant op gewezen.

Snel naar het hotel om er aan de incheckbalie achter te komen dat er 2 Mövenpick hotels zijn in Akaba en dat die van ons nog 20 minuten verder lag. Alles was uiteraard al uit deauto gehaald en kon dus weer terug, tipje gegeven en weer door.

Ken je die plaatjes van zo’n kruipende man in de woestijn roepend om water......zo voelde ik me ongeveer. Denk je dat een verkoelend drankje binnen handbereik is, moet je nog verder.

Maar het is weer gelukt en we zijn er. Prachtig resort en...... meerdere goedgevulde barren. De eerste overheerlijke mojito heb ik bij de lunch al weggewerkt. Voor de rest afgekoeld in het zwembad en zojuist gesnorkeld in zee. Komende 2 dagen gaan we lekker uitrusten.

Kan zo maar zijn dat ik dan ook niks te vertellen heb.

Wadi Rum

Vandaag geen WiFi dus maar even mijn notities geschreven dan kan ik het morgen in Aqaba in mijn blog zetten.

Gisteren zijn we dus vanuit Petra naar Wadi Rum vertrokken. De woestijn waar onder andere scenes van Star Wars zijn opgenomen.

We moesten nog pinnen maar gingen ervan uit dat dit wel in Wadi Rum village kon. Dus niet, dus zonder cash aangekomen. Daar maken ze hier dus geen probleem van. 100 JD van iemand geleend en die kunnen we dan weer aan een neef of oom in Aqaba terugbetalen. Deze man heeft namelijk 29 broers en zussen dus je loopt er allicht een tegen het lijf in deze regio.

Wadi Rum village is een dorpje wat eruit ziet als een hele slechte achterbuurt in Amerika maar als je er even rondhangt merk je dat het er erg gemoedelijk aan toe gaat.

We waren wat vroeg en verbleven bij de organisator van de tours en hebben nog even bij hem thuis thee gedronken met zijn vrouw.

Om een uur of 3 zijn we met een pick-up de woestijn ingegaan om alvast een deel te verkennen. Verschrikkelijk mooi hier en onze gids vond het leuk om te klimmen en te fotograferen. Hij heeft meer dan 100 foto’s gemaakt want elke keer moest ik mijn camera inleveren en achter hem aan een rots op klimmen. Ik heb nog nooit zoveel foto’s van mezelf gehad.

De ene rots was makkelijker dan de andere met als het gevolg dat ik van Laurence (of Arabia) rock ben afgevallen. Gelukkig slechts wat schaafwonden maar erger was dat ik op de teen van mijn blootvoets lopende gids terechtkwam.... goed begin dus.

We zijn ook nog gaan sandboarden (dus snowboarden op zand). Erg leuk maar wat mij betreft eenmalig want een skilift hebben ze niet.

Onderweg hebben we thee gedronken, uiteraard zelf gemaakt op een houtvuurtje.

Aan het einde zijn we op een rots gaan zitten om de zon onder te zien gaan en toen was het tijd om naar ons kamp te gaan.

We hebben een klein primitief tentje en bij de grotere tent op een heuvel werd diner geserveerd. Weinig toeristen dus we waren als toerist in de minderheid.

Na het eten werd het kampvuur aangestoken, werd er muziek gemaakt en moest er gedanst worden. Iedereen ik een kring om het kampvuur klappen (Car, ik heb netjes op de maat meegeklapt) en als een soort estafette moest steeds iemand dansen om het kampvuur en het volgende slachtoffer aantikken. Ik heb mijn meest norse gezicht opgezet maar was toch een keer de sjaak.

Hoog tijd om de tent op te zoeken voor een tukkie, tussen 7 en 8 zou het ontbijt alweer klaarstaan (wat nou vakantie). Wij hadden bedacht om kwart over 7 op te staan maar dat was dus niet de bedoeling want om 5 over 7 werd er al vanaf de heuvel geschreeuwd en geklapt. Dan is 7 uur opeens wel 7 uur......

Nu hebben we ontbeten, gedoucht en zijn we even aan het relaxen tot onze gids ons komt oppikken voor een 6 uur durende tour waarna we ergens in de woestijn met een slaapzak in de buitenlucht gaan slapen.

We zijn weer terug in de bewoonde wereld. Later meer over onze belevenissen op dag 2 in de woestijn.

De woestijn in

We gaan over een uurtje de woestijn in en zijn dan 2 dagen volledig onbereikbaar. Wees niet ongerust, zaterdag worden we per kameel teruggebracht naar de auto en rijden we door naar aqaba voor zon, zee en strand.

Op zijn vroegst dus pas zaterdag een update.

Hebben jullie zondag nog niks gehoord dan mag je de ambassade inschakelen ?

Ieder nadeel heb zijn voordeel....

Sprak een wijs man ooit.

Dankzij ons bezoek aan het politiebureau hebben we Gasim leren kennen. Hij woont in een grot in Petra en had ons daar uitgenodigd. Vanochtend zodra we bij het theater waren mochten we bellen en dan zou hij ons oppikken. Zo gezegd, zo gedaan.

Bij hem thuis hebben we eerst thee gedronken met hem en zijn 2 vrouwen. Zodra ze zijn auto aan zie komen wordt er een matras naar buiten gebracht waar hij opnkan gaan liggen. Zijn thee wordt gebracht en wij zaten samen met zijn 2 vrouwen op een houten bankje.

Yvon moest nog even naar het toilet (niks wat op ons toilet lijkt) maar Gasim was net geweest en de 2e vrouw werd gesommeerd zijn boodschap eerst door tespoelen.

Het blijkt dat hij een soort van baasje is bij de bedoeïenen en hij wordt constant gebeld. Ook de leuke politiechef checkte nog een paar keer of het goed ging met de Hollandse dames. Hij werkt nauw samen met hem als het om de veiligheid in Petra gaat.

Bovendien werkt zijn naam ook prima als zo’n gastje teveel aandringt. Hij dwingt respect af.

Na de thee zijn we met hem in een pick-up de bergen in gegaan achter Petra. We gingen de hoogste berg bezoeken en de moskee die op de top staat. Heel relaxed met de auto. Wel krijg je wandelende nieren van de hobbels en kuilen maar je moet er wat voor over hebben om een keer niet in de bloedhitte te klauteren..... helaas was het laatste stuk niet met de auto te doen en werd het alsnog 3 kwartier bergje op via een slecht begaanbaar pad. Gelukkig zaten we zo hoog dat het niet al tewarm was.

Nog even heeft Yvon overwogen de handdoek te gooien maar Gasim wist haar te overtuigen dat het moeilijkste achter de rug was.

Boven was het waanzinnig, rondom uitzicht en speciaal voor ons had hij de sleutel van de moskee meegenomen zodat we binnen konden kijken. Schoentjes uit, ik denk dat ze die lucht nooit meer uit het tapijt krijgen :-)

Daarna het dak van de moskee opgeklommen en daar kon je een rondje om je as draaien en de hele omgeving zien.

Toen de weg teruggelopen, minder zwaar maar wel beter opletten geblazen. Gelukkig heelhuids de pick up bereikt en terug naar het huis voor lunch. Vrouw 2 was druk bezig met de voorbereidingen, vrouw 1 heeft het na Gasim het beste bekeken.

Gasim lag weer heerlijk op zijn matras, brulde zoaf en toe een bevel en werd op zijn wenken bediend. Gebedskleedje, hier komt ie schat....

Voor de lunch werd voor ons ook een matrasje neergelegd, een schaal met eten in het midden en Gasim en wij mochten eten. De dames keken vanaf het houten bankje toe. Mijn bek viel open toen Gasim het 2e bakje thee zelf inschonk, ook voor ons. Toen wij klaar waren ging de schaal naar de rest, de vrouwen mochten eten maar wel zonder matrasje. Wat een onbekende wereld voor ons.

Vanaf dat moment kwam de ene na de andere man binnen. Gaven Gasim netjes een hand en keken ons nauwelijks aan. Kregen een matrasje een gingen zitten. Behalve een kerel die we al in het politiebureau hadden ontmoet. Ik denk zijn P.A.

Vanaf dat moment leek Gasim vergeten dat wij er waren en bakje thee 3,4 en 5 schonk hij alleen nog voor zichzelf in en het gesprek was tussen de mannen volledig in het Arabisch. Maar goed, we vonden het ook wel mooi geweest. Ik denk dat de sigaret die we opstaken het teken voor hem was dat we weg moesten.

Na veel shukrans met de pick-up terug naar het toeristische deel van Petra en naar de uitgang gelopen. Traditiegetrouw nog even een ijsje gegeten bij onze vrienden vlak bij de ingang en nu even chillen. Straks een hapje eten en naar Petra by Night. Heb geen zin om daarna nog een lang verhaal te typen dus vandaar een beetje vroege post vandaag.

Marian, ik weet zeker dat ik jou het nummer van Gasim mag geven. Je kunt ook naar hem vragen want bijna iedereen is familie van elkaar en kent hem.

Morgen naar Wadi Rum en kamperen in de woestijn. De woestijn waar o.a. Star wars is opgenomen.

Wat een dag

De dag begon zoals gepland. Half 6 wekkertje, 6 uur een snel ontbijt en een sprint naar Petra. We hadden bedacht dat het mooi zou zijn als we de Treasury voor ons alleen zouden hebben. Dat is gelukt, we waren de eersten en er was nog niemand. Zelfs de opdringerige verkopers, ezel- en kamelenmannen lagen nog te pitten.

Omdat het nog vroeg was waagden we ook de klim naar de monastery. Ze zeggen dat het 900 treden zijn maar het zijn meer uitgesleten stenen dus we waren de tel snel kwijt. Geloof maak dat het een enorm eind bergje op was. Ondertussen waren de verkopers ook wakker en werden we bij een van hen uitgenodigd voor ontbijt. Thee met platbrood en een pretje van tomaat, aardappel en kruiden. Toen moesten we natuurlijk wel wat kopen.

Verder door kregen we bij een verkoper een tasje mee of we dat aan haar man een paar tentjes hoger wilden afleveren. We kunnen zo solliciteren bij PostNL.

Na 5 kwartier klimmen aangekomen en het was de klim meer dan waard. Na een hapje eten terug naar beneden gegaan en bij onze stamkroeg nog even een sapje gedronken.

Omdat de zon inmiddels zijn hoogste punt had bereikt zijn we in laag tempo richting de ingang gesjokt. We hadden het voornemen om het laatste stukje de golfkar te nemen maarbomdat we iedere verkoper wel wat gunden (sorry Ber) waren we potje los.

Gelukkig trof ik op enig moment een knul met een mooie Arabier (dat is een paard, voor de niet paardenmensjes onder jullie) en die wilde wel eens zien dat ik echt kon paardrijden. Dus ik in het zadel en in galop naar de uitgang (sorry Yvon, ik zie je daar wel). Bij de uitgang stond ik met een grijns van oor tot oor en Yvon met de roodoververhit hoofd.

We vonden het wel mooi geweest en zouden gaan rusten in het hotel voordat we naar het door Yvon ontdekte restaurantje zouden gaan.

Dat gaf mij mooi de tijd om even achter een politierapport aan te gaan ivm schade aan mijn huurauto (vraag verder maar niks).

Ik kon mij om 5 uur melden op het politiekantoor. Yvon ging gezellig even mee.

We begonnen in kamer 1. Telefoons moesten op stil, paspoorten ingeleverd. Ze spraken nauwelijks Engels. De paspoorten zijn de eerste 3 kwartier door een mannetje of 4 minutieus onderzocht. Geen idee waar ze naar keken, kreeg zelfs de indruk dat ze het zelf niet eens wisten. Wel waren we de attractie van de middag want ik denk dat er wel een man of 20 om de hoek is komen kijken en maar lachen.

Toen mochten we naar kamer 2, wederom een man die geen Engels sprak en ik kreeg inmiddels het idee dat ze aan het zoeken waren naar iemand die dat wel sprak. Ook daar dik een half uur gezeten, weer intelligent naar de paspoorten gekeken en nog 2 kerels erbij die iets van Engels spraken.

Toen kreeg ik een enorme upgrade want ik mocht opeens naar de kamer van de grote politiechef. Paspoorten en Yvon kregen deze upgrade nog niet.

Helaas sprak deze man ook nauwelijks Engels maar hij was wel supercute en leek mij ook supercute te vinden. Vrij snel daarna kwamen ook de paspoorten en uiteindelijk ook Yvon. Langzaam stroomde ook deze kamer vol en kreeg ik een telefoon in mijn handen met iemand aan de andere kant die wel Engels sprak om mijn verhaal (weer) te doen. Gelukkig kregen we bij de grote chief ook thee en mochten we tv kijken. Eigenlijk wisten ze niet zo goed wat ze met ons aan moesten maar vonden ze vrouwelijk bezoek wel heel gezellig. Ber, dit was echt jouw moment om heel veel kamelen te scoren.

Met handen en voeten en een vertaalapp communiceerden we een beetje. Inmiddels wisten ze hoe oud we waren en lieten ze via de vertaalapp weten dat we er much smaller uitzagen. Ik ga er maar vanuit dat ze jonger bedoelden. Een heel speciaal moment was dat de politiechef ons zelf mooi noemde en dat ik van hem een mooie steen kreeg die uit de Wadi Rum kwam. Dat was een cadeautje van hem voor mij, zei hij. Dat maak je bij ons toch niet mee.... ook kreeg ik het nummer van zijn broer in Wadi Rum. Mochten we problemen hebben dan kunnen we hem bellen. Helaas was het in het Arabisch opgeschreven :-)

Ondertussen kwam ook de traffic police aanhaken en voor het eerst gebeurde er was. We gingen naar het wrak kijken. Ik ben bang dat we ons toen compleet voor lul hebben gezet. Er stond 20 man naar de schade te kijken (vraag me niet waar ze allemaal vandaan kwamen, het was niet eens allemaal politie) en ze vroegen zich allemaal af waar we ons zo druk om maakten. Iedereen had wel een neef, broer, oom of vader die dit voor ongeveer 25 JD (30 euro) kon repareren.

Maar goed, met zijn allen weer naar binnen naar de chef. En daar zat opeens Gasim. Vraag me niet waar hij opeens vandaan kwam maar hij woont in Petra (maar echt het deel van de monumenten) en spreekt geweldig Engels. Ik kon eindelijk precies uitleggen wat er aan de hand was.

Niet dat dat veel nut had want omdat we toeristen zijn moest ook de tourist police komen en die hadden niet zo veel op met Gasim dus ik moest weer mijn verhaal doen. Helaas spreekt ook de tourist police slecht Engels dus ik kreeg weer een telefoon met een broer, neef of vader die datwel sprak.

Aan het einde van de rit kwam er nog een miezerig kereltje binnen, ik vond het net een ratje en die ging een partijtje moeilijk lopen te doen. Daar waar ik 2,5 uur had geïnvesteerd in warm contact met het hele politie apparaat ging hij ff beslissen dat ik geen politierapport kreeg.

Kortom, 2,5 uur later, een mooie steen en een hoop fans rijker stonden we buiten zonder politie rapport. Wel hebben we de nodige telefoonnummers gescoord en een ervan is van Gasim. We zijn morgen uitgenodigd in zijn grot en daar gaan we natuurlijk gebruik van maken. Naar hem gaat ook het laatste pak stroopwafels want dat heeft hij dik verdiend.

Overigens had ik vanmiddag ook een pak stroopwafels gegeven aan de vriendelijke man aan de receptie voor zijn en hij vertelde rond etenstijd dat hij het hele pak achter elkaar had opgegeten.

Morgenook nog een date met de jongen van de paarden om nog een ritje te paard door Petra te maken.

Nu snel op Facebook kijken hoeveel vriendschapsverzoeken ik heb van al die gasten die mijn paspoort hebben lopen te bekijken.

Geloof me maar als ik het zo kort en bondig mogelijk heb opgeschreven en nog vele hilarische details heb weggelaten.

PS. Rode wijn uit Jordanië is wel lekker :-)

Petra

Opstaan was vanochtend niet makkelijk. Alles doet pijn vanwege de hike van gisteren. Een maal opgestart dan lukt lopen aardig maar de eerste stappen nadat ik heb gezeten zien er niet uit.

We hadden vanochtend geen haast dus op ons gemak ontbeten, nog wat gedronken en toen op pad gegaan richting Wadi Musa. Uurtje rijden dus op ons gemak. Afscheid genomen van de vriendelijke mensen in ons hotel en ze hebben ons op het hart gedrukt dat mochten we ergens tijdens onze reis hulp nodig hebben, we hen vooral moeten inschakelen. Dat geeft een gerust gevoel.

Wadi Musa is een dorpje met enorm steile wegen die het dorp door kronkelen. En helemaal onderin ligt touriststreet (lekker origineel bedacht) met de hotels en restaurantjes en de ingang naar Petra. Ons hotel zou daar ook liggen maar voor de lol zijn we toch een paar keer naar boven en weer naar onderen gereden. Uiteindelijk de auto geparkeerd en te voet verder gezocht en gevonden.

Ook hier kregen we een warm welkom en een upgrade. De kamer was ondanks het vroege tijdstip ook al klaar dus we konden ons lekkere settelen. We hadden het plan om het bezoekerscentrum te bezoeken en dan morgen Petra echt in te gaan maar eenmaal voor de ingang was de nieuwsgierigheid zo groot dat we toch gelijk naar binnen zijn gegaan. Ik dacht namelijk dat ik de pijn er wel uit zou lopen :-)

We hebben de eerste trail, de makkelijkste, afgelegd en die heeft ons al langs de treasury geleid. Waanzinnig om daar nu echt voor te staan.

We hebben toch ook wel aardig ingeschat dat het nu minder druk is dan in de pre covid jaren. Nadeel daarvan is dat alle verkopers, mannen met ezels en kamelen (ubers in Petra), gidsen en gidsen in opleiding (kereltjes van rond de 10 jaar oud) minder toeristen hebben on hun pijlen op te richten dan dan je continue de zinnen hoort:

Wanna donkeyride, wanna camelride, special price for you, discount for you, where are you from etc.

Om helemaal niet goed van te worden en ik was in staat om een van die ezelgasten met een rechtse directe van zijn ezel te tikken. Maarhelaas liet mijn fysieke gesteldheid dat even niet toe. Morgen ga ik op paracetamol naar binnen en moeten ze echt oppassen.

Op het einde kwamen we nog wel een leuke verkoper tegen, vooral omdat hij ijsjes had en wij aan het snakken waren naar iets kouds. Bij hem onder het genot van een ijsje neergestreken en samen de Bacardi lemonsong gezongen (sorry Wessel).

Puur op wilskracht het hotel gehaald om een duik in het zwembad te nemen. Iedereen die weet dat ik niet van zwemmen houd maar nu kon ik mij niks lekkerders voorstellen. Helaas was het zwembad niet open vanwege verbouwingswerkzaamheden.

Toch nog even de deur uit geweest voor avondeten. Dat zakje chips voor de lunch was toch wat karig en onverantwoord. Wijntje erbij en ook deze was niet echt lekker. Toen we de ober vroegen of het Jordanese Sauvignon was antwoordde hij heel trots dat dit uiteraard het geval was. Ik kon niet over mijn hart verkrijgen om deze blije man te vertellen dat ie niet te zuipen was en heb netjes mijn glas en dat van Yvon leeggedronken.

Morgen is het plan om rond 6 uur naar Petra te gaan (ja het is echt vakantie) maar dan schijnt het echt heel rustig te zijn, een stuk koeler en zien we zon daar opkomen.

Willen jullie duimen dat mijn spierpijn een beetje over is?